مقدمه: برخی از مطالعات، حاکی از تاثیر مثبت ویتامین C در کاهش سردردهای بعد از بی حسی نخاعی هستند ولی مطالعات انجام گرفته در این زمینه ناکافی است و لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین اثر انفوزیون ویتامین C در کاهش سردرد پس از بیهوشی نخاعی در عمل سزارین انجام شد. روش کار: این مطالعه کار آزمایی بالینی روی 160 بیمار کاندید سزارین مراجعه کننده در بیمارستان کوثر یزد در سال 2017 انجام گرفت. بیماران به صورت تصادفی در دو گروه که برای گروه یک، 2 گرم ویتامین C در 500 سی سی نرمال سالین و برای گروه 2، 500 سی سی نرمال سالین قبل از عمل انفوزیون شد. دو گروه از نظر بروز سردرد مقایسه شدند. یافته ها: در زمان بازیابی و 2 ساعت بعد فراوانی سردرد در گروه مداخله به صورت معنی داری کمتر از کنترل بود (P<0. 05). اما اختلاف معنی داری بین دو گروه از نظر سردرد در زمان های 4، 6، 12، 24 و 48 ساعت بعد از عمل وجود نداشت (P >0. 05). نتیجه گیری: با در نظر گرفتن شرایط بیمار، و طبق نظر پزشک متخصص بیهوشی و جراح، می توان از ویتامین C جهت ایجاد بی دردی در بیماران تحت سزارین با بی حسی نخاعی استفاده کرد.

زمینه و هدف یکی از عوارض آزار دهنده بی حسی نخاعی در عمل جراحی سزارین، سردرد بعد از پارگی سخت شامه (Post-Dural puncture headache; PDPH) است که در 2 تا 5 روز بعد از عمل جراحی ایجاد می شود. هدف از این مطالعه تعیین تاثیر بلاک دوطرفه عصب اکسی پیتال بزرگ (Greater occipital nerve block; GONB) در درمان PDPH بعد از جراحی سزارین می باشد. مواد و روش ها در این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده، تعداد 74 خانم باردار که در سال 1396 تحت عمل سزارین با بی حسی نخاعی قرار گرفته بودند و با PDPH به کلینیک درد شهر رفسنجان مراجعه کردند، به صورت تصادفی در دو گروه 37 نفره قرار داده شدند. در گروه اول، درمان GONB با بوپیواکائین و دگزامتازون انجام گردید و گروه دوم، درمان دارویی خوراکی با استامینوفن و پره گابالین دریافت کردند. بیماران هر دو گروه، قبل از مداخله، 1، 6 و 24 ساعت پس از مداخله، از لحاظ شدت سردرد مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده ها با استفاده از آنالیز واریانس دو طرفه با اندازه گیری های مکرر تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها نتایج آزمون آماری نشان داد که اثر متقابل (Interaction) نوع درمان و زمان ارزیابی سردرد از نظر آماری معنی دار است (912/130=F، 001/0P<). به این معنی که سرعت کاهش سردرد در طول دوره مطالعه، در گروه GONB به طور معنی داری بیش از گروه دریافت کننده درمان دارویی خوراکی بود. نتیجه گیری بر اساس نتایج، با وجود موثر بودن هر دو روش درمانی، تاثیر GONB در کاهش شدت سردرد، بیش از درمان دارویی بوده است. به نظر می رسد GONB می تواند به عنوان یک تکنیک جایگزین موثر برای درمان PDPH به کار رود.

مقدمه: استیوئید استئوما بیماری خوش خیم و با شیوع کم که بیشتر در استخوان های بلند دیده می شود گاه با رشد داخل سینوس های پارانازال خصوصا سینوس اتموئید با رشد فوقانی و فشار بر سخت شامه باعث پارگی آن و بروز علایم مغزی عمدتا به علت ایجاد پنوموانسفالوس فشاری و نشت مایع مغزی نخاعی می گردد که در این صورت حذف کامل ضایعه و ترمیم سخت شامه درمان آن می باشد.معرفی بیمار: در این گزارش یک مورد استئومای سینوس اتموئید درمردی 72 ساله که با علایم مغزی، سردرد، رینوره، اختلال حافظه و خلق و موتیسم مراجعه کرده بود مطرح شده است. در بررسی رادیولوژیک وجود پنوموانسفالوس فشاری در اثر آسیب سخت شامه قاعده جمجمه ناشی از یک استئومای سینوس اتموئید چپ به عنوان علت علایم یافت شده که انجام جراحی مشترک حذف توده و ترمیم سخت شامه بهبودی علایم را به دنبال داشت.

مقدمه: سالهاست که یافتن ماده ای مناسب برای جایگزین و ترمیم سخت شامه فکر جراحان اعصاب را به خود مشغول نموده است. در این راستا مواد و نسوج مختلفی مورد استفاده قرار گرفته اند که هر یک مزایا و معایب خاص خود را داشته اند. این مطالعه به منظور مقایسه بین میزان اثر بخشی و بقای پیوند آمنیوتیک جفت به جای سخت شامه انجام شده است. مواد و روشها: این مطالعه، یک کارآزمایی بالینی می باشد که بر روی ده سگ شش تا نه ماهه با وزنهای بین پانزده تا بیست کیلو انجام گرفته است. سگ ها بروش تصادفی به دو گروه تقسیم شدند و طی یک عمل که از نظر زمان، مدت و نحوه عمل استاندارد بود مورد جراحی قرار گرفتند. در یک گروه فاشیای خود حیوان به ابعاد دو در دو در گروه پرده آمنیوتیک یک جفت مربوط به یک جنین 38 هفته ای سالم که به روش سزارین غیر اورژانس به دنیا آمده بود پیوند زده شد. پس از جراحی، شرایط نگهداری، تغدیه و درمان در تمامی سگ ها یکسان حفظ گردید. پس از 45 روز، فرد جراح دیگری که از نوع بافت پیوندی مطلع نبود جهت ارزیابی عملیات انجام شده، عمل جراحی دیگر را بر روی همین سگ ها انجام داد. یافته ها: هیچ یک از ده حیوان علایم عفونت توکسیک را نشان ندادند. نشت مایع مغزی بوجود نیامد. زخمها به خوبی التیام یافتند و فیستول بوجود نیاوردند. تجمع چرکی دیده نشد و گرافت ها به حدی خوب به سخت شامه جوش خورده بودند که فقط نخ بخیه امکان شناسایی آنها را فراهم می کرد.نتیجه گیری و توصیه ها: یک بافت مناسب و ایده آل برای پیوند، بافتی است که به راحتی قابل تهیه بوده و دارای عوارض کمی ( مانند پس زدن، واکنش بافتی، انتقال بیماری، ریسک عفونت و ...) باشد. در مجموع به نظر می رسد که اگر مادر باردار از نظر بیماریهای مختلف و سابقه سلامتی مورد بررسی کامل قرار گیرد و مراحل مهیا سازی پرده آمنیوتیک به درستی انجام پذیرد پرده آمنیوتیک یکی از بهترین مواد برای پیوند سخت شامه می باشد.

مقدمه: آسیب های مغزی ناشی از ضربه، آسیب های پیچیده با یک محدوده وسیعی از علایم و ناتوانی ها هستند. آسیب های مغزی ناشی از ضربه شامل خونریزی اپیدورال، خونریزی زیر سخت شامه ای، خونریزی داخل مغزی، خونریزی زیر عنکبوتیه، آسیب منتشر آکسونی و کوفتگی مغزی می باشد.توصیف بیمار: بیمار یک مرد 22 ساله بود که به اورژانس بیمارستان امام خمینی (ره) ارومیه، ایران با شکایت سردرد مراجعه کرد. شدت سردرد حدود 8 از 10 (بر اساس مقیاس آنالوگ بصری) بود. بیمار به طور کامل هوشیار بود و مقیاس کومای گلاسکو 15 بود. سی تی اسکن مغز، خونریزی اپیدورال و وجود خون را نشان داد که شیار سیلوین را پر کرده بود.یافته ها: در طی جراحی آشکار شد که بیمار از خونریزی زیر سخت شامه ای همراه با خونریزی در یک کیست عنکبوتیه مزمن رنج می برد.نتیجه گیری: خونریزی زیر سخت شامه ای تجمع خون در فضای بین سخت شامه و لایه زیرعنکبوتیه است و از وریدها منشأ می گیرد. خونریزی زیر سخت شامه ای در افراد الکلی و بیماران مسن تر، شایع تر است. در موارد نادری خون در کیست عنکبوتیه جمع می شود و شبیه خونریزی زیر عنکبوتیه دیده می شود.

لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

زمینه: کیست های آراکنوئید از جمله اختلال های نمو مغز هستند که در بیش تر موارد بدون علامت هستند و به صورت اتفاقی در تصویربرداری مغزی تشخیص داده می شوند. گاهی اوقات این کیست ها می توانند منجر به عوارض مهم و خطرناک مغزی شوند که یکی از این عوارض، خون ریزی در داخل کیست و فضای زیر سخت شامه ای است. این خون ریزی ها اغلب پس از ضربه های خفیف سر رخ می دهند، ولی در موارد نادری ممکن است بدون سابقه ضربه ایجاد و منجر به بروز علایم حاد عصبی شوند. بیمار مورد مطالعه آقای 19 ساله ای بود که بدون سابقه ای از ضربه به سر با علایم حاد عصبی و تشخیص خون ریزی زیر سخت شامه ای بستری و درمان شد. در بررسی بیمار، تنها عامل مستعدکننده بروز خون ریزی وجود کیست آراکنوئید بود.

هدف: این مطالعه به منظور ارزیابی اثرات بوپیواکائین (B)، کتامین (K) و ترکیب بوپیواکائین و کتامین (BK) بعد از بیحسی فوق سخت شامه ای کمری – عجزی در گوسفند انجام شد.طرح مطالعه: مطالعه تجربی در روی موجود زنده.حیوانات: 9 گوسفند ایرانی شال سالم نر و غیر آبستن ماده با متوسط وزنی 38.9±15.1 کیلوگرم.روش کار: حیوانات به صورت تصادفی انتخاب شدند و 3 تیمار به انجام رسید. داروها در فضای فوق سخت شامه ای کمری – عجزی تزریق شدند. شروع اثر و طول اثر بیحسی و آرام بخشی ایجاد شده بررسی شد و ضربان قلب، تعداد تنفس و دمای مقعدی در دقایق 0، 5، 10، 15، 20، 30، 40، 50 و 60 بعد از تزریق ثبت شدند. بیحسی با فقدان واکنش نسبت به تست های نیش سوزن و نیشگون در پوست نواحی خلفی تعیین شد.نتایج: شروع اثر بیحسی در گروه BK به طور معنی داری سریعتر از گروه های B و K بود. تیمارهی انجام شده با کتامین، چه به تنهایی (K) و چه به صورت ترکیبی (BK) باعث آرام بخشی ملایمی شد. ضربان قلب در تیمار B در دقایق 15 و 20 به طور معنی داری افزایش پیدا کرد، و تعداد تنفس در تیمار K در دقایق 10 و 15 کاهش معنی داری نشان داد.نتیجه گیری و کاربرد بالینی – تزریق ترکیب بوپیواکائین / کتامین در فضای فوق سخت شامه ای شروع اثر سریع و دوام اثر متوسطی در نواحی خلفی ایجاد می کند. دوزهای به کار گرفته شده در تیمار BK احتمالا عوارض جانبی مشاهده شده در تیمارهای B و K را کاهش داده است. نتیجه گیری می شود که ترکیب BK برای انجام بیحسی فوق سخت شامه ای در گوسفند بدون ایجاد عوارض جانبی مشخص قابل استفاده می باشد.

مقدمه: امروزه، هماتوم مزمن فضای تحت سخت شامه (CSDH) یکی از شایع ترین بیماری های جراحی مغز و اعصاب است و پروتکل مدیریت محافظه کارانه مانند دگزاپریل (دگزامتازون و کاپتوپریل) در بیماران مبتلا به هماتوم مزمن فضای تحت سخت شامه قابل دستیابی است. در این مطالعه آینده نگر کوهورت، ما اثربخشی از دگزاپریل را برای مدیریت هماتوم مزمن فضای تحت سخت شامه پیشنهاد و ارزیابی کردیم. روش ها: جامعه مورد مطالعه شامل کلیه بیمارانی (117 نفر) بود که از ژانویه سال 2014 تا دسامبر 2016 به بیمارستان امتیاز در استان فارس مراجعه کردند. یک سی تی اسکن در زمان مراجعه گرفته شد و پس از آن دگزامتازون، و کاپتوپریل آغاز شد و سپس در فواصل 24 ساعت، 48 ساعت و 96 ساعت از زمان پذیرش سی تی اسکن های کنترل گرفته شد. یک مورد به دلیل کاهش فشار خون بعد از اولین استفاده از داروی کاپتوپریل حذف شد. ویزیت های پیگیری به طور مداوم در فواصل 1 ماه، 3 ماه، 6 ماه، 12 ماه از تاریخ پذیرش اول انجام شده است. یافته ها: 13 مورد (2/11%) هماتوم مزمن فضای تحت سخت شامه با مکان های متعدد "خونریزی مکرر در فضای تحت سخت شامه" بودند. 11 مورد (4/9%) به دلیل عدم تمایل بیمار به ادامه درمان دارویی، افزایش ضعف یک طرفه یا دو طرفه اندام، و افزایش قابل توجه قند خون (بیش از 250) پس از استفاده از دگزامتازون کرانیوستومی با برهول انجام شد. 71 مورد (2/61%) هیچ تغییری در ضعف اول و آخر مشاهده نشده و هیچ دلیل قانع کننده ای برای این عدم تفاوت وجود نداشت. گذشته از این، هیچ یک از سی تی اسکن ها پس از 3 ماه پیگیری، عبور از خط وسط بیش از 5 میلی متر نداشتند. همچنین هیچ مورد مرگ ناشی از بازگشت یا افزایش در حجم سابدورال مزمن در فالو آپ دیده نشد. نتیجه گیری: در حال حاضر ما نشان دادیم که پروتکل دگزاپریل برای موارد غیر جراحی و درمان هماتوم مزمن فضای تحت سخت شامه با حداقل عوارض جانبی مؤثر است. مصرف داروی دگزاپریل می تواند به درمان جراحی در رسیدن به عود کمتر کمک کند.

1زمینه و هدف: سردرد پس از اسپاینال یک عارضه ی شایع می باشد. با توجه به اهمیت این مسئله مطالعه حاضر با هدف مقایسه ی تاثیر آتروپین–نیوستیگمین و اندانسترون در پیشگیری از بروز سردرد پس از اسپاینال انجام شد. روش بررسی: این مطالعه کارآزمایی بالینی سه سو کور است که از اردیبهشت تا مرداد 1400 بر روی 60 زن کاندید سزارین انجام شد. افراد به سه گروه 20 نفره تقسیم شدند. برای گروه اول 20 میکروگرم نیوستیگمین و 10 میکروگرم آتروپین به ازای هر کیلوگرم وزن تجویز شد و برای گروه دوم چهار میلی گرم اندانسترون تجویز گردید و گروه سوم حجم مشابه نرمال سالین دریافت کردند. بیماران تا هفت روز پس از اسپاینال از نظر شدت سردرد در 24 ساعت اول هر شش ساعت و سپس روزانه با مقیاس NRS پیگیری شدند. اطلاعات پس از جمع آوری با SPSS software, Version 28.0.1 (IBM, USA) مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. یافته ها: در مطالعه ی اخیر تفاوت معنادار آماری در میزان بروز سردرد، شدت آن و فاصله زمانی شروع اولین سردرد از زمان انجام پانکچر لومبار، در سه گروه مورد مطالعه مشاهده نشد. در نهایت مقایسه نمره میزان رضایتمندی بیماران در سه گروه نشان می دهد که از این نظر نیز تفاوت معناداری در سه گروه وجود نداشته است. شیوع عوارض ناشی از درمان ها شامل اختلالات همودینامیک نیز در هر سه گروه اختلاف معنادار آماری نشان نداد. نتیجه گیری: استفاده از مخلوط آتروپین–نیوستیگمین و یا اندانسترون در مقایسه با گروه کنترل، تفاوت معناداری در جهت پیشگیری از سردرد پس از بیهوشی اسپاینال ایجاد نکرده اند.